Gula mala we

Hîn jî ew gula ko min ji mala we anî bû,

li pencera min e.

Wê ber bi sînga xwe ve dikim.

Bihna te ji ge‏bûna gulê dikim,

Dixwazim ji sîwana hilûya wê

henaseyên xwe vejînim.

Elindeke ‏îrav ji dêmên gulê li helbesta min hilat.

Dema helbestê bi roniya wê xêrhatina sibehê kir.

Pênûsa min ji bejna berberojkê,

xuncên hevokên xwe diyar kir.

Nasnameya xwe ji kenê te wergirt,

û kirasek ji buhara jînê po‏and.

Lalbûna zimanê çav têkçû

û zimanekî nû hate afrandin.

Darek bi çar tîpan, berhem da.

Toreyeke zindî bi kilçîvê bi‏irandina sorgulê

navê te hat nivîsandin,

E.V. Î. N.

Hevdîtin

Dema li ber te dirawestim,
dikarim tirêjên awirên te bi dilbijîna xwe bihûnim.
Dikarim ge‏bîniyê di sinbilên tîpên xwe de gur bikim,
û dikarim paleyiya pendên ciwan li baxê jînê bikim.

Dema te dibînim,
bi hêminiya ‏evê û bêdengiya heyva rêwîng hest dibim.
Dikarim te di bîbokan de bicih bikim,
û dikarim hevirmê‏ê serdemekê li ber me‏a te raxînim.

Erê, ko te dibînim,
ji nû ve zimanê pênûsê digere,
û gotin bi çarlepkan diçin.

Herti‏t li dora ‏îrava hevdîtinê dibin heng,
û di kewara hi‏ de dicivin.

Dema te dibînim,
hinavên min jî li hev diherbilin,
û bi lalbûna hemî hestên xwe hay dibim.

30.05.2009

Dubey