duri

Helbesta Dûrî... Ezîz Xemcivîn

Dûrî

Ez dûr im û tu jî dûr î, hey Ronak dibêjim te were..

Dengê te li ber guhê min e
xweş e,

zîz û zelal e!

Rengê te li ber çavê min e,
mîna şeva sersal e!

Hey evîn
şekirê Şamê bi me tal e!

Ez dûr im û tu jî dûr î
me warê xwe berdaye!

Canê min bû êzing
dilê te bû agir
bi xwîna min re geriya
û rewanê te
di ûjdanê min de meya ye!

Pêlên evîna te
ez li ber çûm
wek Gawiran
ji gemiya Nûh dûr kirime!*

Hey cûdî
li bextê te me
li kohê pêsîrên xwe
ji taloka yezdanan min biparêze!

Min divê bi wê gerdenê şa bibim.
Bi bêhna sosinên welatê xwe
şiyar bibim!

Min divê ji gewriya kaniya te
bi serbestî firek av vexum!

Dizanim tu jî weke min î
nerîna te li mizgîniya

nama min î,
de were...

de were...

de were…

Va ez jî bi ber te de têm
kengî em ê bigihên hev?
Kengî em ê bêriyên xwe

bikin berdêlî?*

Bi ken û girî

pîvanê bişikînin.
Destê te bigirim
ne xewn be.
Hêviya me pêk bê
ne guneh be!
Buhara me şîn bê,
miradê me bi cî bê,
bila pelê dûriyê bitemire!

Here û bê oxir
ji navbera dilên me
bifire û bifire!

17/08/2010

Nûh: Pêximber, dema firtone li gelê wî rabû
Berdêlî: Bi hev guhertin, bi hev dan

Rojek ji rojên Evdalê Zeynikê

Romana nivîskarê Kurd Mihemed Uzun e. bi zimanê kurdî hatiye nivîsandin, û ji aliyê nivîskar Mihemed Nûr Elhuseynî bi ziman û rewanekî herî xweş û ciwan, hatiye wergerandin Erebî, bi rastî gava berhermek ji zimanekî ta zimanekî din tête wergerandin, heger wergêr jîr û jêhatî be, merov hest dibe ko bi wî zimanê wergerandî hatiye nivîsandin.

Evdalê Zeynikê kî bû? Dengbêjekî kurd pir bi nav û deng bû, li seranserî Kurdistanê bi Evdalê Zeynikê bihîstine, dengê bilbilekî xemgîn, ji ser şax û darên sîpanê xelatê bilind dibû, şahî û xemgîniya xwe dida hemû civatên kurdan …

Evdalê Zeynikê ji destpêka xwe de li civata Tahirxan li rex mîr dirûnişt û stran ji wê gewriya zêrîn ji civata mîr re digot û dibiland, hemî kes dilşad dikir…

Evdalê Zeynikê di xortaniya xwe de diçe şahiyekê li gundekî kirîstaniyan, da şahiya wan bi dengê xwe yî xweş vejîne. Li wir rasteserî keçeke Ermenî tê ji sipehîbûna wê devê Evdal ji hev diçe û çavê Evdal li ser dimîne û nema dizane bê ka wê çi bike, keçikê bi serê dîlanê girtiye û bejn û bala xwe li ba dike, ciwaniya wê, keys û fesala wê hiş di serê Evdal de nahêle..

Evdal diçe bal xwediyê şahiyê û jê re dibêje: Heyran ez hatime şahiya we sax û selamet û hişê min li serê min bû…!! Lê piştî min ev zeriya han dît, ez çûme cîhaneke din, bi Xwedê ji vir naçim; ta ko tu wê ji min re bixwazî…

Bi her hal Evdal xwedî rûmetê buha ye, û rêza wî pir hebû..

Êvarî diçin mala bavê Gulê û jê re dixwazin, lê mixabin keç bi dergisî ye û erê nake !!

Lê Evdalê evîndar bêçare nabe, li ber evîna xwe dide û roj bi roj evîna Gulê afrandina wî gurtir dike. Strana xwe li ser Gulê dihûne, nema tirs û şerm bi wî karin; ew dengê ko çiyan dihejîne, bêguman ji xwe bawer e, ko rojekê wê dilê Gulê jî bihejîne, û rastî jî bi stran û awaz û newaz bi dengê bilbilî wek parçakî qeşê dema tihna êgir bigihê, wisan roj bi roj dilê Gulê heland û nermkir; Gulê bi xwe jî stranbêj bû, dema êvarî li civatê li gel Evdal stran gotin li hev vegerandin, evîn nayê veşartin û kî li ber zelaliya dengê lawê Zeynikê dikare xwe bigire.??

Evdal ji strana Gulê naskir, ko dilê wê girt..Êdî dubare ew ji bavê wê xwest û vê carê Gulê bi şahî serê xwe berda ber xwe û ji wê hingê ve bû hevjîna Evdalê Zeynikê…

Evdal û Gulê çend salên xweş ligel hev jiyandin, lawek ji wan re bû, rojên xweş ligel milet û civatên kurdan di hembêza Sîpanê Xelatê de, li herêmeke evîndar, jiyanhez û siruşteke ciwan bi Quling, Xezal û Pezkoviyan re, li ser berfa sar, li civata Tahirxan û welatê kurdan, evîna xwe, xemgîniya xwe û jiyana rojane distirandin…

Lê dem û felek herdem ne dost in, mixabin ko Evdal ava reş bi çavên wî de hat û ji herdu çavan de kor bû.

Di wê demê de bi xwe jî, Tirkên bêbext zor dan ser herêmê û ew dadmendiya Tahirxan ji wan re ne seza bû, lewra Tahirxan û welat bi carekê re ketin ber stem û hovîtiya wan, Tahirxan û mala wî sirgûnî stanbolê kirin, û li şûna wî peyakî xwe pir stemkar bi navê (Egîd beg) desthilatdarî dane dest û li wê herêmê kirin hakim..

Jiyan li milet kir dojeh, hişk û ter da ber xwe, ta bi Evdalê reben ji stema wî bêpar nebû, ta bi hezkirina (Meyro û Bengîn) ew herdu evîndar, Meyro wekî keça Evdalo dihate nasîn, çimkî wî û Gulê ev keç ji xwe re xwedî kiribûn..

Dema ko Osmaniyan fermana Kurd û Ermeniyan rakirin û ew dan ber qirkirinê, Evdal ev keça Ermenî ji xwe re xwedî kir.. Bengîn jî yek ji şagirtên Evdal bû, pir jê hez dikir, piştî herdu mezin bûn û evîna xwe ji Evdal re dan xuyakirin, bi şahî Evdal ew herdu evîndar bi hev şakirin… Lê şagirtekî Evdal î din ji Meyro hez dikir, ew jî lawê Egîd beg bû, xort jê hez dikir û bê ko ziyanê bigehîne Meyro û Bengîn dûr ket, ta ko rojekê li çolê hinan ew mirî dîtin.!

Helbet zilamên Egîd beg nûçeyê vê serpêhatiyê gihandin wî, hêrsên harbûn û stemiyê li wî rabûn û ferman da bi kujtina Meyro û Bengîn… Bêguman gava Evdal wisan bihîst, keça xwe û Bengîn bi bal dostên xwe bi alî çiyayê şingalê ve birêkirin..

Mixabin dîsa zilamên Egîd beg gihan çiyayê şingalê û piştî pevçûneke pir dijwar û bi hêz beranber şingaliyan, ew herdu evîndar li wir kujtin..

Romana Evdalê Zeynikê bi ciwaniyeke herî xweş hetiye hunandin, û bi rewnekî kurdayetiyê derd, kul û jiyana milet dide ber çavan, ango jiyana Evdalê Zeynikê dîmenek ji jiyana miletê kurd e, herwiha tirajîdya kurdî, buyer û serpêhatiyên kurdan, rewşa miletê kurd ji sedê salan, ji evîna Siyabend û Xecê, jiyana lawê Zeynikê, û serpêhatiya Memo û Zînê neynikên jiyana me Kurdan in…!!??

Dawiya şevê

Berî ez çavên xwe bigirim,

ewan bi bîrhatinên te

kil dikim…

ew hevokên narincî

ji ser wê maseya dilî

bi şahî bi destên xwe

bi vir de,

bi wir de ewan dibim…!!

Şev e,

mêş raketîne;

tilûr li benda banga sibehê ne..

ez jî hîn

di nav mija sawîran de

avjeniyê dikim…!!

Çima ez pelik,

melikan

name û helbestên te

hezarbare ewan dixwînim..?

Çima xaniyan

li dora yadîgariyên evîna me

ava dikim…?*

Çima pêlikan

li ber serayên bêdengiya sawîran

disipêrim..?

ez jî nizanim,

ez jî nizanim,

ez jî nizanim…!!?

Dem û temen na rawestin;

nema em dikarin

neynikan beramber xwe bikin..!!

ne ez bi rengê xwe mame;

ne ew hinetîtik

li ser navika pênivîsa me

maye..

me xwe fêr kiribû

ko bi gula nû bişkivî re em vebin..

me xwe kar kiribû

em li pey xezalan bibezin..

xewnên me talan bûn,

dûmahî li şemala şevbuhêrkan hat..

Porê reş berê xwe daye spîtiya arzan..

kulîna geşbîniyê*

hin bi hin nizim dibe..

ne bi destê me ye

kelpîç ji ser dîwarên temen

diherifin,û têtin xwar..!!

em herdem pesnê xweşiya do didin;

geh bi wê em

jiyanê şermezar dikin..

te digot: “tiştê çû nede dû..”

li dora xwe

pir çûm û hatim

li hola temenê mijmijok

çirisîna peyama me

tête dorpêçkirin..

kêferata me

her heye

dilê me

her ciwan e..

em ne Xoceyê Xizir in,

belam

em ew helbestvanên gerok in,

qoziyeke tarî li ku derê hebe

em dixwazin

tiliyên xwe lê geş û xweş bikin…!!

Bi şev bû

ew şeva yekem

tenê min germa hêrisên te dipîvand..

benda yekem,

yasa yekem,

li pertûka destûra yekem

dilbijîna yekem,

hevmeşîna yekem

û dehfika yekem..

gava lingên min û te
bi hev re guvik û bend kir…!!

Şev sar bû,

şev germ bû;

em diçûn mêvandariya

hêlînên serxoşiyê..

Rêkeftinê

qelewbûna pirsa me

bi tayê dûv derziyan re derbas nekir..

çima pirs

çima pirsa girs

bi dar ve ne bû..?

ne ez dizanim,

ne tu dizanî

û eger em herdu zanibin jî

hîç derzî

di laşên me de

nema diçin…

10/6/2005. Alain

Yadîgarî: bîrhatin

Geşbînî: çakbînî

Rêkeftin: pêrgînî,

Gula mala we

Hîn jî ew gula ko min ji mala we anî bû,

li pencera min e.

Wê ber bi sînga xwe ve dikim.

Bihna te ji ge‏bûna gulê dikim,

Dixwazim ji sîwana hilûya wê

henaseyên xwe vejînim.

Elindeke ‏îrav ji dêmên gulê li helbesta min hilat.

Dema helbestê bi roniya wê xêrhatina sibehê kir.

Pênûsa min ji bejna berberojkê,

xuncên hevokên xwe diyar kir.

Nasnameya xwe ji kenê te wergirt,

û kirasek ji buhara jînê po‏and.

Lalbûna zimanê çav têkçû

û zimanekî nû hate afrandin.

Darek bi çar tîpan, berhem da.

Toreyeke zindî bi kilçîvê bi‏irandina sorgulê

navê te hat nivîsandin,

E.V. Î. N.

Hevdîtin

Dema li ber te dirawestim,
dikarim tirêjên awirên te bi dilbijîna xwe bihûnim.
Dikarim ge‏bîniyê di sinbilên tîpên xwe de gur bikim,
û dikarim paleyiya pendên ciwan li baxê jînê bikim.

Dema te dibînim,
bi hêminiya ‏evê û bêdengiya heyva rêwîng hest dibim.
Dikarim te di bîbokan de bicih bikim,
û dikarim hevirmê‏ê serdemekê li ber me‏a te raxînim.

Erê, ko te dibînim,
ji nû ve zimanê pênûsê digere,
û gotin bi çarlepkan diçin.

Herti‏t li dora ‏îrava hevdîtinê dibin heng,
û di kewara hi‏ de dicivin.

Dema te dibînim,
hinavên min jî li hev diherbilin,
û bi lalbûna hemî hestên xwe hay dibim.

30.05.2009

Dubey

Strana kurdi

Strana kurdî Ezîz Xemcivîn Gelî Kurdan! Kurdên li Bakur, Rojava, Rojhilat... û hem yên ko li cîhanê belav bûne... Eger hûn bixwazin zimanê kurdî biparêsin, strana kurdî bi zarokên xwe şêrîn bikin. Strana kurdî, peyameke zindî digihîne hest û dilê mirov, bila hûn ji kartêkirina wê xayiz nebin! Çendî strana me ketiye ber talankirinê, çendî zimanê kurdî hatiye pişaftin û çendî şora me qedexe bûye. Dilaram bin ko hêj ev stran bi heman hêzê maye. Nehezan nedikarî bigihên koka wê, koka wê ji reseniya zimanê kurdî ye. Li strana xwe xwedî derkevin. Toreyeke lêvkî bi hezarên salan, ji dê heta bi dotê û ji bav heta bi pis, li ser zimanan hate guhastin. Îro roj, di evê serdemê de, bi hemû alavên nûjen û bi viyana miletekî dilsoz, êdî ew nema tê windakirin. 18.06.2010

Gotar sorike

Gotar: Sorikê Ezîz Xemcivîn Omer kurê As,* wek ko di dîroka Ereban de hatiye nivîsandin, qehremanek bû. Rojekê pêximber Muhemed, Omer kurê As dişîne cengeke giran, demeke kin an dirêj vegeriya û wekû dibêjin, mêriko serkeftineke afsaneyî kir û hem jî ew xelk talan kirin(jin û mal) bi xwe re anîn. Qehremanê Ereb û deqê pêximber Omer kurê As serbilind, sinbêlan ba dide û bi wê payebilindiyê di civata Muhemed û hevrêyên wî de rûnişt. Ji her hêlê ve zilamên pêximber pîroziya wî û ola (şûr) li ser evê serkeftinê kirin. Rabû Omer ji kêfan re xwest ko ji pêximber bipirse, da rûmetê xwe li bal wî binase, got: Pêximberê Xwedê, gelo “heztir” an şêrîntir kes li ber dilê te kî ye? Pêximber bê dudilî û bê ko birame, lê vegerand û got: Sorikê * Omer sar bû, lê zana bû, di cih de got pêximberê Xwedê! Mebesta min ji zilaman kî ye? Pêximber yekser got: Bavê Sorikê!* Omer kurê As pîs û sar bû, ew qas kar, xebat û qehremanî di ber “ola şûr û zor-zorinde” de û dawiya dawî, qenciya wî çû ji Sorikê û Bavê Sorikê re! Gelekî dilteng nebin û bi taybetî bawermendên Kurd lê ev rastî nayêne veşartin. Min ev kurteçîrok anî ziman, ji bo ez ji we re li ser ragihandina kurdî û wekîniyekê an kemperiyekê bi çîroka Sorikê re bikim. Bi rastî Sorikan(mê û nêr) şax û baxên xwe berdane ragihandinê, heta ko yên mîna Sorikê hebin, cih ji me yên çav hingivî, rû genimî, kej, esmer û reş re nîn e. Belê ragihandina kurdî bi giştî dibêjim, lê taybetî televizyonên partiyan, malperên cor bi cor, kovar û rojname jî, ji evê rewşa bilindkirina Sorikan ne kêm in! Vêca gelî xwendevanan, bila hûn ne gelekî geşbîn bin, û neramin dê zû bi zû ev rewş bê guhertin! Em Kurd bi giştî ev çanda sexte di serê me de hatiye çandin, dibe hinek ji me diramin ko rê bidin kesên xwedî rêz û rûmet (mebesta min bi pênûs, huner û şêwe...h, d) lê mixabin kesên ko ferman û şêwirdarî ketiye destên wan de, nahêlin afrêner bi mafê xwe şad bibin. Naxwazim nimûne û navan bibêjim, lê çi kesê/a ko nêzîkî evê seqayê ye, sextekaran baş dinase û dizane jî ko heta ji wan bê rê nadin hunermend, nivîskar, rojnamevan û torevanên hêja! Pirgotin di evê mijarê de sûde nîn e. Di seredana min î welat a dawî de, bi gelek hevalên nivîskar, hunermend û rewşenbîran re rûniştim, me derd û kulên xwe parve kirin. Hemû gengeşeyên me ne dûrî evan mijaran bûn. Hevalekî li ser “nivîskareke jin” ji min pirs kir, û got: Te hevpeyivîna wê a dawî xwend, min got na! Got ev nivîskar pir bi nav û deng bûye! Min got çawa? Got heta niha bîst hevpeyivîn û gotar li ser hatine nivîsandin, tev ko temenê wê ê internêtî ne bêtir ji du salan e! Vêca min jê pirsî; eger nivîskareke internêtî bi temenê xwe dusalî be û bîst hevpeyivîn digel bûne, ma ev tê wateya ko ew bi nav û deng bûye? Got tu dikarî evê pirsa xwe ji ragihandina me a sexte bikî! Di ewê gengeşeyê de hilbijartinên Îraqê li bîra min hatin, nivîskareke Kurd li Ewropa dijî, weke berbijar ji hêla partiyeke Kurdistanî ve hat hilbijartin. Ew jî nivîskareke internetî ye, ji berî çend salan ve pesnê serok û merokan dide û name û şabaşiyan ji vê hêlê û ewê hêlê re dike. Di evan hilbijartinên dawî de, gelek deng anîn û biserket, beraber jî siyasetmedarin berbijar hebûn, temenê xwe tev de di xebata netewî de derbas kirine, biser ne ketin! (Bê guman ez ne dijî dengdana dîmuqratî û nerîna dengdêran im). Pendeke kurdî heye dibêje “Hin dikin, hin dixwin” bila ev dem jî wisan biçe, bila sextekar bi destên sextekarên weke xwe biserkevin, lê ez bawer nakim rewş wisa çewt û leç bimîne. ____________________________________________________________ Sorikê: Ayişa (Diya bawermendan), keça Bavê Bekir, hevrêyê pêximber Muhemed, sala 4 ji pêximberîtiya Muhemed ew ji dayik bûye û sala 58an jiyana xwe dest daye. Hêjayî gotinê ye, dema Muhemed ew li xwe mehir kir, 9salî bû. Bavê Sorikê: Bavê Bekir Omer kurê As: sala 573z ji dayik bûye û sala 664 jiyana xwe ji dest daye. Kurê Asê Qureyşî ye.

Hevpyvin,Kaniya Sipî li ser Wêjeya Kurdî

Kaniya Sipî: Mirov ji kê re dikarê bibêje ev wêjevan e?

Ezîz Xemcivîn: Wêjevanî pîvanên wê hene, di nav miletê me de nexweşiyek heye, ew e ko em dixwazin di şev û rojekê de bibin her tişt, bê ko li dîrok û demê bipirsin, mixabin îro roj vê ragihandina arzan her tişt ji tirazûya pîvanê derxistiye..

Carcaran di hinek malperan de nivîsin derdikevin, ko tu wê nivîsê têkî ber merc û rêkûpêkiya toreyî de, tê bibînî ko ne navek û ne nasnamek jê re nîne..

Vêca tu dê çilo navê wêjevan li xwediyê wê nivîsê bikî??

Kaniya Sipî: Gelo wêjevan di nav kurdan de hene?

Ezîz Xemcivîn: Wêjevan bi wateya wêjevaniyê hene, lê ew jî ne pir in.. Sedemên vê yekê jî hene; zimanê kurdî û nexwendina zimên, qedexekirina wî li Kurdistanê bi tevayî, ta vê serdema han ko em ketine sedsala bîst û yekê dibistanên zimanê me li sê parçên Kurdistanê nînin.. Peyv, kovar, rojname, pertûk, xwendin û senterên çandeyî qedexe ne.. Bi giştî miletê me çi keys li ber xwe nedîtiye û ne riyên çareseriyê peyda kirine.. Hemû hewldanên nivîskarên me kesayetî û xwemalî ne..

Kaniya Sipî: Cenabê we, wek rewşenbîr û nivîskar hûn berbelavbûn û nivîsandina pirralî di wêjeyê de çawa dibînin?

Ezîz Xemcivîn: Di nerîna min de divê nivîsandina wêjeyê piralî be, ango ji hemû cûreyên nivîsê pêk bê (helbest, çîrok, pexşan, şano û roman..h.d), herwiha em aliyekî nedin ser yên din. Wêjeya piralî derya ziman firehtir û kurtir dike. Lê dema ko nivîskarek piralî be, di nivîsên xwe de bi her cûreyên toreyê ve mijûl be, dibe nivsên lawaz bide, çimkî yê ko nivîskarê piralî be, avjeniyê di deryayeke berfireh de dike, westandin û windabûn jî têde dibe..

Kaniya Sipî: Berhema ku bi kurdî tê nivîsandin, hetanî bi çi radeyê mirov dikare di warê rewşenbîriyê de sûdê jê wergire?

Ezîz Xemcivîn: Binere kekê hêja, nivîskarin di nav Kurdan de hene sembol in, lê mixabin bi zimanê beyanî datînin, lê nayê wateyê ko nivîkarên bi kurdî datînin kêm dan in, tev ko evan nivîskarên (sibeh û êvaran) çêja xwendevan xerab kiriye jî, lê wêjevan, helbestvan û nivîskarên me hene û pispor û ramanbîr jî hene, ew tore tê xwendin û em tev sûdê ji wana digirin..

Kaniya Sipî: Gelo rewşenbîrê kurd berhemdar e?

Ezîz Xemcivîn: Bêguman berhemdar jî hene û neberhemdar jî hene, bi giştî liberxwedan, lêgerîn, hewldan û vîna rewşenbîrî heye..

Kaniya Sipî: Ev qonaxa ku nuha cîhan bi giştî û rojhilata navîn bi tayîbet tê re derbas dibin, tu çi navê rewşenbîrî layîqî wê dibîne, û gelo rewşenbîrê kurd di vê qonaxê de dikare roleke çawa bileyize?

Ezîz Xemcivîn: Ez dikarim bersiva beşê din ji pirsê bidim, rewşenbîrê kurd dikare bi roleke mezin bileyize.. Îro roj em dibînin rola ragihandinê di cîhanê de bûye roleke serekî ji têgihan û belavkirina nameyên netewî û civakî re, gerek rewşenbîrên me vê keys û derfetê ji dest bernedin.

Çimkî ev serdem ya internet û tiknolojiya nûjen e, wisan bersiva beşê pêşî ji pirsê jî didim..

Kaniya Sipî: Zimanê kurdî yê helbestyane di çi astê de ye? Û di pêşeveçûn û nûjenkirina vî zimanî de helbestvan dikare roleke çawa bileyize?

Ezîz Xemcivîn: Helbesta kurdî di dan û standinê de ye, di bilindbûn û nizmiyê re dibûre.. Ta niha hîn ew nasnameya xweser newergirtiye, lê bi giştî ber bi pêş ve ye.. Pênûsin balkêş peyda dibin, beranber yên têkçûyî jî pir in..

Helbest ger bi awayekî rast û dirust bête nivîsandin, dikare rolekê di rastkirina ziman de bileyize. Niha pir nexweşî di warê zimanê helbestyane de peyda bûne.. Nifşek ji helbestvanên internetî di vê demê de derketine, bi roleke nîgatîv û lawaz radibin, bê ko pertûkekê bixwînin, dixwazin di bîst û çar demjimêran de bibin helbestvan û ev kujtina zimên bi xwe ye, ne xem e ko yek nizanibe û fêr bibe, lê xem ew e ko yek nezan be û di civakê de nezaniya xwe bi nezanî belav bike.

Tiştê din ko bandora xwe li helbesta kurdî kiriye, hinek nivîskar bi zimanê Erebî dinivîsînin yan jî bi erebî dixwînin û li gor zimanê Erebî helbestekê datînin yan diwergerînin zimanê kurdî û bi navê xwe belav dikin, helbet ew helbest kulek e (seqet) derdikeve, ziman di vir de dişikê.. Ev yek jî dibe sûcê malperên kurdî, ko nikarin sansorekê li ser van berhemên jihevketî de bikin.. Ya giring li cem wan rûpelên malperê dagirin..

Kaniya Sipî: Gelo tunebûna zimanekî kurdî yekgirtî ( standart) bandorê li wêjeya kurdî dike.

Ezîz Xemcivîn: Bê guman, ev hinek ji rastiyê ye, lê nayê wateyê ko zarav ne zengîniya zimên in.. Berevajî, gerek çi zarav li çi herêmê hebe zimanzan sûdeyê jê bigirin.. beranberî çê bibe, peyva hêsan û watedar ji hemû zaravan bidin ser hev da hin bi hin ziman ber bi standartê ve biçe..

Kaniya Sipî: Sedemên tunebûna rexneyê di warê helbestê de çi ne?

Ezîz Xemcivîn: Tiştê herî giring rexne ye, Rexne neynik e, Eger helbestvanên me guh bidin pêşvebirina helbesta xwe gerek danûstandinên nirxandina helbestan peyda bibin, em li hev guhdar bikin, ji hev re neynik bin, şaşitiyan eşkere bikin û dev ji warê xweşkirinê berdin (ez pesnê te bidim û tu jî pesnê min bidî) dema wisan bibe, bêguman dê civata rewşenbîran bi sûdegirtin bibe, hino hino dê taybetmendiya vê rewşê kesên profişînal peyda bibin, ew kesên rexnevan yên ko karibin parçekirina helbestan bikin, êdî em ê bi nifşekî rexnevan re serkeftina wêjeyê bibînin.

Kaniya Sipî: Ciyê afretê di helbesta kurdî de li ku ye, û çi taybetmendiyên vê ezmûneya helbestê hene?

Ezîz Xemcivîn: Mebesta we baş negihiştim, lê dibêjim mebesta te cihê jina ko helbestvan be, eger ev pirsa te be?

Ez pir cêwaziya vê mijarê di navbera jin û mêr de nabînim, dema jinek an mêrek afrêner be, her yek dikare bi awayê xwe derbirîna hestên xwe bike..

Kaniya Sipî: Nerîna te li ser rojnamegeriya kurdî ya Internetê ya nuha û bandora wê li ser wêje û peyva kurdî bi giştî çi ye?

Ezîz Xemcivîn: Bi hêvî me ko rojnamegeriya kurdî di asta berpirsiyriya dîrokî de be, rast û nerast li bin guhê hev nekeve.. Gelek kêmasî hene, lê ne bê çare ne.

Kaniya Sipî: Kîjan malperê bêtir dixwînî?

Ezîz Xemcivîn: Bi tevayî malperên kurdî dixwînim..

Kaniya Sipî: Ji bo bersivdanê û vê dema ku we da me Sipasiya weyên hêja û nirxbuha dikin.

Ezîz Xemcivîn: Ez jî spasiya we li ser vê derfetê dikim.

saha lal

Şaha lal

Jan

1

»Ezîz Xemcivîn

Eywana dilê şareza
bi nêrgizên evîna te dorpêç bûye.
Rojbûna viyana gula azadiyê,
Ji baxçeyê dildariya me vejiyaye. E. X

Tu dikarî,
hîmekî hêzdar bi ziman bikî.
Tu dikarî,
Alfabêya razeyan weke keskesora gumanê li ber çavan çap bikî.

Şaha lal,
di bin sîwana te de
êş û azar lal dibin.
Gava çêl te dikin,
û gurzên pêkenokan li ber rewanbêjiya çavên te gêj dibin.

Gulsîngê,
pilingekî cegerê,
dirindeyekî evînê,
û hovekî çolistana wan hilmên ko bi hêviyan hatine bişaftin;
bi bayê girrê min re dibezin.

Şaha lal,
ew nikarin stêrkên zimanê te bibînin.
Û nikarin di veşartokên kolanên dilê te de nêçîrê bikin.

Şaha lal,
ferzendeyê landika evîndariya te me.
Koviyekî birçî,
li çiyakê pêjna te di şevên lal de
bêdeng li bîranînên lal diçêrim.

Dil e

Depoya razeyên te*
ev dil e;
kilît di birînê de
di ingire..!!

Dil e
li pêjna te
navkutkê dike,
bi hatina te re
ditertile*..!!

Dil e
kew e,
li dahfikên awirên te
bivênevê
diterpile..!!

Dil e
karê wî
şahiya te diveçire..
tenik e
cama zelal e
basikên rewanê balinde ye
hevrûyê rokê
li pencera te
bilbil e…!!

Dil e
mêr e
firiştê şevînan
navberek nîne
cudahiya awirên we bike..!!

Dil e
li bejna şeva te xwe dipêçe
qulzimê evîn e,
dirahêje te
hemî peravan
ji bo te diguhêre…!!

Dil e
nivêjparêz e
sibê ta sibê
laleşa sînga te nikil dike..!!

Dil e
bi dilê te re
heyva du zerdik e,
jîn perwer e;
Dîkilê çê ye..
Rojê
pênc danan
bi rêz û mezinahiya te
bang dike…

Ramana destan

Dema destên min, di xatirxwestina destên te de diramin, ji pîvana jana azeriyê dilzar dibin..Gulşen nikarin bi serê lêvan jî, ""bi xatirê te" bibêjin..!! Hevokên xembariyê di hinavê de hêtûneke rengîn vêdixin..Hêviyên stêrên birînê di qêrîna bê aso de dikizirin. Ev çi dil e, ko nêrgizan di keviyên êşê de jîn dike? Ev çi çem e, keleka razeyên me binav dike..?Şevê! dengê te giha, weye; "sîwana heyvê xeleka evîna me ye".Haydar im, ko di zeviya hişê te de mûmdana vêxistî me,guvguva bîreweriyê damar bi damar tîpên dildariyê divejîne..Bijîjkê! bêhempayê; xalxaloka sozê, soza dilbenda jînê, soza helbesta geşbînê, çikçikoyên bêriyê ji baxçeyê bêdengiyê bifirîne!Hişmenda ko hiş û dahênanî bi hev dane naskirin..Roniya li kinarên pirsên çavan hogir dibe.bendîxaneya bendewariyên hemî gilî.bîboka evîna dawî û "ewilî",yara serdema ronahiyê, dema sinbil ji bistiyê rizgar dibe,çîçik ji germa hêlûnan bişkivîn.Çirîska hêviya nivêj û perestiyên min,ko evîna wê bi zimanê keskesoran hate derbirîn..